Fel llawer o ganeuon o Bull of Heaven, mae'r cân hon yn cael ei
wneud o ran, yn yr achos hwn, dau. Mae'r rhan cyntaf yn dechrau gyda
dolen gitâr dawel, a thrac glaw dros hyn. Hefyd, mae'n y swn o bobl yn
y cefndir, ond mae'n amhosibl i wybod beth maen nhw'n dweud, os unrhywbeth.
Hefyd, mae'n seiniau traw uchel, fel adar ond dim yn hollol yr un swn.
Bob o'r seiniau hyn gydag ei gilydd yn creu awyrgylch uniryw fod dydy
Lân ddim yn gwybod mewn unrhyw cân eraill. Ar ôl tipyn bach amser,
mae'n swn o ddau berson yn siarad gydag ei gilydd. Y dau o'r pobl
yn siarad mewn llais isel iawn, a mae hyn yn ychwanegu at yr awyrgylch,
eto. Mae'r lleisiau'n siarad am fwyaf yr hanner cyntaf, ac y tôn sobr
sy'n cael ei ddefnyddio yn eto, paru gwych. Yn hwyrach, mae'r lleisiau'n
stopio a thipyn bach yn hwyrach, mae'r glaw hefyd. Yna, mae'r dolen
gitâr yn newid a llais wahanol yn dechrau'i siarad. Mae'n llais gwyrgam
iawn, a mae hyn yn parhau am weddill y gân, ac i fod yn onest, mae'n
fordd da iawn i ddibennu'r gân, a mae'n dal i deimlo'n addas i weddill
y gân. I orffen, mae'r gân gyfan yn hyfryd, a mewn marn personol, mae'n
perffaith.
