Mae hyn yn trac sy'n ffocws ar y gitâr, ac yn defnyddio llawer mwy cordiau
na draciau eraill sy'n defnyddio'r offeryn. Mae'r gân yn teimlo'n fel
y teitl, achos o'r mae'r newidiadau bach dros amser, mae'n teimlo'n fel
y newid o dymhorau, a felly 'The First Pinecone', rhywbeth sy'n dangos
ei hun yn gynnar yn y hydref, yn teitl da. Mae'r trac yn mwy cymhleth
na draciau eraill o Bull of Heaven, fel 125, 017, 029 etc a mae'n defnyddio'r
cymhlethdod yn gwych, a gallwch chi golli eich hun yn y seiniau y gân,
ac y haenau ac haenau o felodïau. Ar tua 19 munud, mae'r trac yn ychwanegu
haen arall, a nawr mae'n swn drôn uchel ar ben y gitâr. Mae'n un mwy
haen o itâr hefyd, ond yr amser hyn mae'n gwyrgam iawn, ac yn swnio'n
metalaidd. Mae hyn yn ffordd gwych i barhau'r dilyniant y gîtar, ac
wrth gwrs, mae'n perfaith gyda'r weddill y gân. Mae'r drôn yn newid
hefyd, ond gallu bod yn anodd i sylwi achos o'r pethau eraill sy'n
digwydd. I fod yn onest, nesaf i bopeth yn y gân yn newid, ond mae'n
anodd i sylwi, eto. Achos o'r haenau, mae'r gân yn dechrau i deimlo'n
dwys, ond mewn ffordd gwych achos mae'n llawer i wrando at a bopeth yn
mor berffaith yn y trac a mae'r ffordd mae'n gymysgu gyda'r haenau eraill
yn anhygoel. Mae'n amhosibl i gofio beth sy'n ychwanegu a phan, ond
dydy hyn ddim yn bwysig. Yr un peth sy'n pwysig yn y trac hwn yw'r ffordd
mae'r gân yn defnyddio'r offerynau i greu awyrgylch dwys ac anhygoel.
Fydd Lân ddim yn disgrifio'r gân, fel mae hi'n wedi gwneud yn y gorffenol,
achos mae'n rhaid i chi gwrando i'r gân am eich hun i ddeall sut mae'r
gân yn teimlo. Felly, i orffen, mae'r gân yn nesaf i berffaith, i fod
yn onest, a dydy Lân ddim yn meddwl mae'n unrhywbeth sy'n gallu bod yn
well. Profiad anhygoel.
